วิธีที่เราเห็น ได้ยิน ลิ้มรส สัมผัส และได้กลิ่นอาจไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
ด้วยความอนุเคราะห์จาก COVID-19 เรากำลังอยู่ระหว่างไฮโลออนไลน์การปฏิวัติทางประสาทสัมผัส ประสาทสัมผัสทั้งหมดได้รับผลกระทบจากการระบาดใหญ่ของโคโรนาไวรัส ไม่ใช่เพราะความรู้สึกเปลี่ยนแปลงไปเอง แต่เนื่องจากบริบทและสภาพแวดล้อมที่เราสัมผัสได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก
นักประวัติศาสตร์ทางประสาทสัมผัสเช่นฉันที่ศึกษาวิธีที่ผู้คนในอดีตใช้ประสาทสัมผัสเพื่อทำความเข้าใจและสำรวจโลกของพวกเขา พบว่าการเปลี่ยนแปลงทางประสาทสัมผัสและการรับรู้มักจะเกิดขึ้นช้ามาก วัดเป็นทศวรรษและศตวรรษไม่ใช่ในสัปดาห์และเดือนเท่านั้น
การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในขณะนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ลำดับชั้นประสาทสัมผัส
ความคิดที่ว่ามีเพียงห้าประสาทสัมผัสที่แตกต่างกันเท่านั้นที่ใช้เวลานานกว่าจะโตเต็มที่ และได้รับความเชื่อถือในการตรัสรู้ ช่วงเวลานี้ไม่เพียงแต่ลดความรู้สึกในอดีต เช่น ความรู้สึกของ “สัญชาตญาณ” แต่ยังจัดวางประสาทสัมผัสทั้งห้าให้เป็นลำดับชั้นที่โดดเด่น
ยุคแห่งเหตุผลทำให้ดวงตาเป็นความรู้สึกแห่งความจริง นักคิดส่วนใหญ่ในยุค 1700 กล่าวว่าการเห็นคือความเชื่อ การมองเห็นตามมาด้วยการได้ยิน เข้าใจว่ามีความละเอียดมากกว่าประสาทสัมผัสระดับล่างหรือใกล้เคียง สิ่งเหล่านี้คือกลิ่น รส และสัมผัส ซึ่งเป็นประสาทสัมผัสที่ครั้งหนึ่งเคยได้รับการยกย่องอย่างสูงในโลกยุคโบราณและยุคกลาง แต่สูญเสียเงินตราและเกี่ยวข้องกับประสาทสัมผัสของสัตว์มากขึ้น
การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ต้องใช้เวลา การเห็นเป็นความเชื่อเมื่อประมาณปี 1800 แต่ต้องใช้เวลาหลายศตวรรษกว่าจะทำซ้ำวลีเดิมว่า “การเห็นคือการเชื่อ แต่ความรู้สึกคือความจริง” เพื่อสูญเสียองค์ประกอบที่สัมผัสได้
สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลง
ด้วยลำดับชั้นทางประสาทสัมผัสที่สมบูรณ์ ศตวรรษที่ 19 ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งและระยะยาวบางประการในการที่ผู้คนใช้และเข้าใจความรู้สึกของตน
การดมกลิ่นเสนอตัวอย่างที่ดี จมูกของชาวตะวันตกได้รับการขัดเกลามากขึ้น มีความละเอียดอ่อนและตื่นตัวมากขึ้นต่อกลิ่นที่เป็นพิษ กลิ่นยศและกลิ่นเหม็นทำให้โลกนี้มีค่ากับกลิ่นที่น่าพึงพอใจและดับกลิ่น การซักและอาบน้ำกลายเป็นที่นิยมมากขึ้น เช่นเดียวกับการใช้น้ำหอมและกลิ่น จมูกที่ตรวจพบความแตกต่างได้รับการปรบมือ วิวัฒนาการของ กลิ่นและพฤติกรรมการดมกลิ่นนี้ใช้เวลาประมาณหนึ่งศตวรรษ
ลองนึกถึงการเปลี่ยนแปลงทางประสาทสัมผัสที่เกิดขึ้นในเวลาเพียงไม่กี่เดือน
สถานที่ท่องเที่ยวใหม่ เสียงดังขึ้น
ดวงตาที่ไว้ใจได้ทรยศต่อเราต่อหน้าศัตรูที่มองไม่เห็น เห็นแล้วไม่เชื่อ ผู้ที่มีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์อาจเป็นพาหะนำโรคโดยไม่ทราบสาเหตุ
แต่ถ้ามองไม่เห็นสาเหตุของ COVID-19 ผลของมันก็ไม่เด่นชัด ถนนในเมืองที่รกร้างเป็นสถานที่ท่องเที่ยวใหม่ การที่เครื่องบินไม่มี contrails เกิดขึ้นได้มากจนเกือบจะเป็นยุคแรกเริ่ม มาส ก์ทำให้ใบหน้าที่เคยคุ้นเคยไม่สามารถจดจำได้
Soundscapes เปลี่ยนไป เช่นเดียวกับนิสัยการฟัง การแพร่กระจายของ Coronavirus บางครั้งถูกอธิบายว่า “เงียบ ” ชาวเมืองจำนวนมากได้ยินเสียงรถสัญจรน้อยลงและเมื่อก่อนปิดบังเสียงเช่น เสียงนกร้องตอนนี้สามารถได้ยินได้
โลกอยู่ในที่ที่เงียบกว่ามาก เซ็นเซอร์ตรวจจับแผ่นดินไหวกำลังรวบรวมกิจกรรมที่เคยจมอยู่กับกิจกรรมของเมือง ไม่มีเสียงใดที่แปลกใหม่ แต่ผลกระทบของ COVID-19 ได้กำหนดค่านิสัยการฟังและเกณฑ์การได้ยินใหม่ เสียงของมนุษย์ดังขึ้นเพราะ ไม่มีเสียงกระซิบ ที่หกฟุต
ความรู้สึกของกลิ่นได้รับการกระแทกอย่างแรง การหายใจก็คือการดมกลิ่น – ถ้าทำได้ Anosmia – การสูญเสียความรู้สึกของกลิ่น – เป็นสัญญาณเริ่มต้นของการติดเชื้อ
แม้ว่าเราจะเก็บกลิ่นไว้ แต่ตอนนี้เราหยุดก่อนจะหายใจเข้า เกรงว่าเราจะหายใจเข้าไปยังศัตรูที่เรามองไม่เห็น
รสชาติไม่อิ่มง่ายอีกต่อไป และเพดานปากก็ถูกจัดเรียงใหม่ ร้านอาหารยังคงให้บริการ แต่ในรูปแบบซื้อกลับบ้านและมีความหลากหลายน้อยกว่า อาหารร้อนที่เสิร์ฟในร้านอาหารจะเย็นกว่าและอร่อยน้อยกว่าหลังจากส่งไปยังโต๊ะอาหารที่อยู่ไกลออกไป แฮมเบอร์เกอร์ชุ่มฉ่ำบนขนมปังเปียกๆ เสิร์ฟพร้อมเฟรนช์ฟรายส์ ร้านขายของชำในปัจจุบันมีการปันส่วนอาหารหลักที่เคยได้รับมาแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไข่ นม และเนื้อสัตว์
การสัมผัสเป็นความเสียหายทางประสาทสัมผัสที่เห็นได้ชัดในทั้งหมดนี้ นิสัยการจับมือกันมานานหลายศตวรรษได้ระเหยไป ไฮไฟว์หายไป นอกครอบครัว การกอด จุมพิต และ nuzzles ล้วนสูญหายไปเพราะกลัวการติดเชื้อ
ไม่มีไกด์
ในแง่ประสาทสัมผัสไม่มีอะไรแบบนี้
แม้แต่ความรุนแรงที่กระทำต่อประสาทสัมผัสจากสงคราม พายุเฮอริเคน พายุทอร์นาโด และแผ่นดินไหว ก็ยังอยู่ในระดับและขอบเขตที่พอประมาณเมื่อเทียบกับการปฏิวัติทางประสาทสัมผัสนี้
มรดกที่อาจเป็นไปได้ในระยะสั้นหรือระยะยาวนั้นยากที่จะเข้าใจ นอกเหนือจากการเสียชีวิต ผลกระทบระยะยาวของการระบาดใหญ่นี้น่าจะอยู่ที่คำพูดและวัฒนธรรม ไม่ใช่การปิดตายชั่วนิรันดร์ การเปลี่ยนแปลงทางประสาทสัมผัสและวาทศิลป์ของวลีจะเปลี่ยนไป ผลลัพธ์จะไม่เท่ากัน ต้องขอบคุณการสื่อสารเสมือนจริง “แล้วเจอกัน” และ “ฉันได้ยินนะ” ควรจะมีเสถียรภาพ แต่ “การติดต่อกัน” และ “การจับมือกัน” อาจไปในทางของไดโนเสาร์ประสาทสัมผัส
แต่ถ้าความปกติหนีไม่พ้นเรา?
โลกใหม่ของการมีส่วนร่วมทางประสาทสัมผัสจะเกิดขึ้นและอาจน่ากลัว ภาพเสียงของเราอาจเป็นการวิวาททางแพ่ง คั่นด้วยกลิ่นของแก๊สน้ำตาและกระสุนยางที่ดังก้องบนเนื้อ
ไม่มีอดีตทางประสาทสัมผัสที่สามารถนำทางเราได้ที่นี่ เป็นการปฏิวัติประสาทสัมผัสที่แท้จริง และมีกลิ่นเหม็นไฮโลออนไลน์
